Podział polegał na posortowaniu obiektów na łatwe (katalog Messiera, NGC oraz IC) oraz trudne (katalogi mniej znane). Dodatkowo, dla ułatwienia wszystko jest podzielone na pory roku. Jednak lepiej nie sugerować się sztywno podziałem trudne/łatwe, bo mogą tu być niespodzianki.
Filtracja polegała na odrzuceniu obiektów ekstremalnie słabych, których nie mamy raczej szansy zobaczyć średniej wielkości teleskopem. Ograniczyłem zasięg do około 14 magnitudo. Aczkolwiek kilka mgławic planetarnych przekracza tę granicę. Odrzuciłem też obiekty położone poniżej 36. stopnia deklinacji południowej. W oryginale zawarte są obiekty aż do deklinacji -50°. Na tej podstawie stworzyłem i tak dość długą listę, liczącą 159 najjaśniejszych mgławic planetarnych.
Obiekty łatwe - tutaj nie ma żadnego problemu. Każdy program typu planetarium lub GoTo obsługuje bazy NGC oraz IC.
Obiekty trudne - zawiera obiekty z mniej znanych katalogów.
Tutaj miałem nie lada wyzwanie. Na próżno szukać oprogramowania z obiektami zawartymi w katalogach „Kohoutek”, „Henize”, „Sanduleak”, „Minkowski” i wielu innych, mniej lub bardziej egzotycznych. Szukanie tych mgławic ma sens jedynie z ebookiem, lub programem Astromist. Właśnie na potrzeby tego programu przygotowałem pliki z tymi obiektami. Wystarczy wczytać je do katalogu UserObject. Przygotowałem też ich zdjęcia. Dzięki podpowiedzi autorki programu zastosowałem mały trick nadając nazwy zdjęciom kolejnym nieprzypisanym numerom z katalogu NGC. Numeracja zaczyna się od 8100 a kończy na 8167. Zdjęcia należy wczytać do katalogu IMG -> NGC. Stąd też pojawiła się kolumna: NGC obraz.
Celowo udostępniam też pliki źródłowe w formacie Excela oraz plik wynikowy txt. Gdyby komuś udało się je skonwertować jako dodatek do znanych programów astronomicznych, z pewnością wielu miłośników astronomii byłoby za to bardzo wdzięcznych.
Udostępnione materiały:
Ebook do pobrania ze strony www.faintfuzzies.com
