KOSMICZNE WYZWANIE


Teleskopy 6-9,25 cala (15-23 cm)

Cel	Typ	RA	Dec	Gwiazdozbiór	Jasność [mag]	Rozmiary
NGC 1924	Galaktyka	05h28m01,9s	-05°18'37"	Orion	13	1,5'x1,1'

Słyszałeś o Galaktyce Andromedy i Mgławicy Oriona, ale czy o Galaktyce Oriona? Przypuszczalnie nie. Uwierzysz, że New General Catalogue zawiera 21 galaktyk w Orionie, a Index Catalogue dodaje kolejne 9? To całkiem niezły wynik. Z tych 30 galaktyk Oriona, tegomiesięczne wyzwanie jest szczególnie intrygujące, ponieważ leży tak blisko ulubionego przez wszystkich zimowego obiektu głębokiego nieba, M42. Mimo to, jestem pewien, że widziało ją niewielu obserwatorów.



NGC 1924, galaktyka spiralna z poprzeczką, została odkryta w roku 1785 przez Williama Herschela przy pomocy jego 18,7-calowego (47,5 cm) reflektora, niewątpliwie w nocy, gdy podziwiał również Mgławicę Oriona. W końcu dlaczego nie? Przecież M42 leży mniej niż 2° na wschód. To całkiem dobre towarzystwo, ale jednocześnie może być ono przekleństwem, ponieważ Mgławica Oriona rozprasza uwagę.

Odnalezienie NGC 1924 jest dość proste, jeśli startujemy od M42 i przesuwamy się na zachód. Po jakichś 1,5° dotrzesz do ukośnej ścieżki z trzech gwiazd o jasności 8-9 magnitudo zorientowanych względem siebie w linii północny zachód-południowy wschód. NGC 1924 leży na tej ścieżce, jak odległa galaktyczna odskocznia położona równomiernie pomiędzy dwoma z tych trzech słońc Drogi Mlecznej.

Podsumowując jej wygląd w swoim New General Catalogue, John Dreyer opisał ją jako "bardzo słabą, dość dużą, nieregularnie okrągłą, z gwiazdami w pobliżu". Mój 8-calowy (20,3 cm) Newton pokazuje NGC 1924 jako słaby, owalny dysk podkreślony gwiezdnym jądrem. Leży ona pomiędzy dwiema gwiazdami 8 mag położonymi wśród skrzącego się pola słabszego pyłu gwiazdowego.

Większe apertury wydobywają dodatkowe subtelne szczegóły. W moim 18-calowym (45,7 cm) reflektorze galaktyka odsłania jaśniejszą krawędź zewnętrzną i gwiazdopodobny rdzeń centralny, naśladujący wygląd mgławicy planetarnej. Dodajmy do tego spektakularne otoczenie, które nadaje całości fałszywy efekt 3D, a ujawni się prawdziwe piękno tego małego skarbu. To wyzwanie do którego z pewnością wrócisz podczas kolejnych obserwacji jej bardziej zamożnej sąsiadki.


A co z pozostałymi galaktykami NGC i IC w Orionie? Oto ich lista:



Zwróć uwagę na powyższą mapę - większość z nich jest skupiona wzdłuż zachodniej i południowo-zachodniej granicy gwiazdozbioru. Nie jest to zaskakujące, ponieważ ten obszar leży najdalej od przesłaniających obłoków pyłu, którymi Orion jest przesiąknięty. Dalej na zachód, rzeka Erydan przelewa swe wody nad brzegami powodzią słabych galaktyk.

Pamiętaj, że wiele z galaktyk Oriona jest poniżej progu klasy apertury widniejącej przy tym artykule. Ale mimo wszystko daj im szansę.

Zwróciłbym Ci szczególną uwagę na dwie grupy galaktyk. Pierwsza to trio utworzone przez IC 412, 413 i 414, z czwartą, IC 409, czekającą w gotowości nieopodal. Znajdziesz je 3° na południe-południowy zachód od Bellatrix (gamma Orionis).

Druga grupa to ścisły pakt w południowo-zachodnim zakątku gwiazdozbioru. NGC 1682, 1683, 1684 i 1685 są położone tak blisko siebie, że przy skali naszej mapy niemal się na siebie nakładają. Zauważ, że najjaśniejsza z tej czwórki ma jasność 12 mag, podczas gdy jasność reszty spada aż do 15 mag. To trudny test nawet dla największych teleskopów amatorskich.

Nie zapomnij podzielić się z nami swoimi rezultatami i opisać je na forum.

Masz swój ulubiony obiekt-wyzwanie? Chciałbym usłyszeć o nim i o tym, jak poradziłeś sobie z tegomiesięcznym sprawdzianem. Skontaktuj się ze mną poprzez moją stronę internetową lub komentując ten e-artykuł na forum dyskusyjnym.

Do następnego miesiąca pamiętaj, połowa zabawy to dreszczyk emocji. Gra trwa!