LOGOWANIE | REJESTRACJA


NowościTesty ANRecenzje użytkownikówKatalog sprzętuObserwacjeArtykułyGaleria

COSMIC CHALLENGE - Mgławica emisyjna Simeis 57
[ARTYKUŁY] 2019-09-04 | Phil Harrington | źródło www.philharrington.net

KOSMICZNE WYZWANIE
Mgławica emisyjna Simeis 57
Wersja oryginalna

Wrzesień 2019
Phil Harrington (Tłumaczenie: Marcin Siudzinski, Astronoce.pl)



Zalecana apertura na ten miesiąc:
Teleskopy 15-calowe (38 cm) i większe




Cel Typ RA Dec Gwiazdozbiór Jasność [mag] Rozmiary
Simeis 57 Mgławica emisyjna 20h16,2m +43°41,2' Łabędź
--
23'x4'

Simeis 57 jest jedną z najbardziej intrygujących mgławic emisyjnych późnoletniego nieba, wciąż niemal nieznaną wśród obserwatorów wizualnych. Jednak fotografowie znają ją jako parę przeciwstawnych łuków czerwonawego światła, z których jeden rozciąga się na północ, a drugi na południe, zdających się wirować symetrycznie wokół wspólnego centrum. Jej niezwykły wygląd doprowadził do nadania jej dwóch ksywek: mgławica Śmigło lub mgławica Zraszacz Ogrodowy.


Powyżej: Mapa nieba letniego ze Star Watch Phila Harringtona


Powyżej: Mapa przeglądowa Kosmicznego Wyzwania w tym miesiącu
Na podstawie Cosmic Challenge Phila Harringtona.
Kliknij na mapę by otworzyć wersję PDF do druku.

Całemu kompleksowi nadano oznaczenie Simeis 57, gdy został on odkryty we wczesnych latach 50-tych XX wieku przez G.A. Shajna oraz V.E. Gaze w Krymskim Obserwatorium Astrofizycznym w Simeiz. Ich wyniki zostały opublikowane w biuletynie obserwatorium (Izvestiya Krymskoi Astrofizicheskoi Observatorii), chociaż wówczas nie stały się one szeroko znane poza Związkiem Radzieckim, prawdopodobnie z powodu szalejącej wtedy Zimnej Wojny.

Później, części Simeis 57 otrzymały osobne oznaczenia w różnych katalogach. Południowa łopata śmigła skatalogowana jest jako DWB 111, po artykule z roku 1969 szczegółowo opisującym region Cygnus X, napisanym przez H.R. Dickela, H. Wendkera oraz J.H. Bieritza. Artykuł ukazał się w czasopiśmie Astronomy & Astrophysics (A&A, tom 1, str. 270-280). W tym samym artykule północną łopatę śmigła opisano jako DWB 119. Słabszym częściom przypisano inne numery DWB, jednak dla naszych celów skoncentrujemy się na próbie dostrzeżenia samego śmigła. To wystarczająco trudne. (Na marginesie: by poznać bardziej aktualny opis fizyczny Simeis 57, przeczytaj artykuł The peculiar nebula Simeis 57-I. Ionized gas and dust extinction, również opublikowany w Astronomy & Astrophysics [A&A, tom 398, str. 1063-1071]).

Podobnie jak w przypadku tak wielu mgławic emisyjnych (lub regionów HII, jeśli wolisz), mgławica Śmigło jest bardzo trudna do dostrzeżenia naszymi oczami. Jest to spowodowane tym, że jej główna emisja leży w czerwonej części widma widzialnego, w którym nasze oczy są niemal ślepe w warunkach słabego oświetlenia. I nie sięgają one dużo głębiej niż Simeis 57.

Łopaty śmigła rozciągają się na około 20', więc aby objąć obie w jednym polu widzenia, wybierz okular dający realne pole co najmniej pół stopnia. Nowoczesna, ultraszerokokątna konstrukcja o polu własnym 80°+ jest lepsza niż, powiedzmy, bardziej standardowy Plössl, ponieważ jej szerokie pole własne daje również wyższe powiększenie przy danym polu realnym. To ważna uwaga, ponieważ wyższe powiększenie wygeneruje obraz o lepszym kontraście.

Aby jeszcze zwiększyć kontrast, poeksperymentuj z różnymi filtrami mgławicowymi. Nie chcę z góry zasiewać uprzedzeń, ale filtry wąskopasmowe (typu UHC) oraz OIII zdają się w niewielkim stopniu pozytywnie wpływać na widoczność Śmigła. Z drugiej strony, filtr H-beta (Hβ), który rzadko przydaje się na obiektach innych niż mgławica Koński Łeb, w tym przypadku zazwyczaj okazuje się najlepszym wyborem. Ale powtarzam, spróbuj różnych filtrów i sprawdź który da najlepsze rezultaty.

Śmigło leży 5° na południowy zachód od Deneba (alfa Cygni) i nieco na zachód od trójkąta prostokątnego z gwiazd 7mag SAO 49403, 49413 i 49418. Podczas gdy trójkąt jest oczywisty w szukaczu 8x50 podłączonym do mojego 18-calowca, samo Śmigło wymaga nieba lepszego niż mogę oczekiwać nad moim podmiejskim obserwatorium. Jednak na niebie o NELM 6,5mag, 18-calowiec przy 94x z wkręconym filtrem Hβ, po uważnych poszukiwaniach ujawnia bardzo delikatną poświatę.


Powyżej: Autorski szkic Simeis 57 widzianej przez 18-calowy (46 cm) reflektor.

Z dwóch łopat, część północna, DWB 119, sprawia na mnie wrażenie trochę bardziej oczywistej. Leży ona nieco na północny zachód od trójkąta. Moje notatki wspominają o najdelikatniejszej z poświat, łagodnym wklęsłym łuku otwartym na zachód. Dwie blisko siebie położone gwiazdy 12mag zdają się być wyśrodkowane względem długości łuku, natomiast gwiazda 11mag wyznacza jego północny koniec.

Łopata południowa (DWB 111) jest trudniejszą zdobyczą. Szukaj ciasnej parki gwiazd 9mag leżącej nieco na zachód od niej; tworzą one przydatne odniesienie, podobnie jak 52 Cygni dla segmentu NGC 6960 mgławicy Welon (Veil). DWB 111 jest lustrzanym odbiciem DWB 119, o łuku otwartym na wschód, mniej więcej w kierunku gwiezdnego trójkąta prostokątnego.

Zainteresowany polowaniem na inne obiekty Simeis? Użytkownik CN ngc4565adam założył kilka lat temu wątek na forum Deep Sky prosząc o źródło katalogu. Para Steve'wów (Saber i Dottlieb) odpisała. Pierwszy Steve (Saber) udostępnił odnośnik do SIMBAD, który daje 231 wpisów, natomiast drugi (Gottlieb) zaoferował kolejny odnośnik, z listą kilku istotnych publikacji o Simeis. Zarówno wątek, jak i odnośniki są warte odwiedzin.

Do następnego miesiąca pamiętaj, połowa zabawy to dreszczyk emocji. Gra trwa!



O Autorze:
Phil Harrington pisze comiesięczne artykuły z serii Binocular Universe w magazynie Astronomy oraz jest autorem 9 książek o tematyce astronomicznej. Poprawione, drugie wydanie Cosmic Challenge: The Ultimate Observing List for Amateurs jest teraz dostępne z uaktualnionymi tabelami z danymi i mapami ułatwiającymi odszukanie różnych obiektów Układu Słonecznego, takich jak Pluton i Westa, a także lepiej oddanymi kopiami wielu moich szkiców, które towarzyszą każdemu ze 187 wyzwań obejmujących ponad 500 pojedynczych obiektów. Książka jest dostępna na Amazon.com. Aby dowiedzieć się więcej, odwiedź jego stronę internetową www.philharrington.net.

Kosmiczne Wyzwanie Phila Harringtona jest chronione prawem autorskim 2019 przez Philipa S. Harringtona. Wszelkie prawa zastrzeżone. Zakaz kopiowania, całości lub części, poza pojedynczymi kopiami do użytku osobistego, bez pisemnej zgody posiadacza prawa autorskiego.








Wszystkie prawa zastrzeżone / All rights reserved
Copyright © by Astronoce.pl | Design & Engine by Trajektoria