Atlas odwrotnej strony Księżyca, część III
Praca zbiorowa
Oprawa: twarda
Format: 23x30 cm
Stron numerowanych: 238
Cena: 3 ruble 43 kopiejki
Trudno ocenić ile egzemplarzy jest w Polsce i czy ktoś ma części I i II, ale to raczej rzadka pozycja. Ten artykuł nie jest recenzją, a jedynie krótką prezentacją tego unikatu. Cyrylicę czytam, ale niewiele rozumiem, więc wstawiłem dwa krótkie fragmenty ze wstępu i z wkładki przetłumaczone przez Google. Właścicielem tego egzemplarza jest Thomas.
Książka jest w bardzo dobrym stanie biorąc pod uwagę, że ma 49 lat. Rozkładówki nie są uszkodzone. Z dostępnych danych wynika, że ta praca naukowa oparta jest na pionierskich badaniach wykonanych za pomocą sond Łuna-3 i Zond-3 z lat 1959-1965.
Fragment wstępu:
Publikacja trzeciej części Atlasu Odwrotnej Strony Księżyca, zawierającej wyniki badań danych z automatycznych stacji międzyplanetarnych (AMS) Zond-6, -7, -8 (1968-1970), a także dostępnej części zdjęć uzyskanych przez amerykańskie statki kosmiczne (SC), kończy przegląd niewidocznej półkuli naszego satelity na podstawie materiałów fotograficznych. Przegląd ten rozpoczął się od pomyślnego wystrzelenia radzieckiej automatycznej stacji międzyplanetarnej Łuna-3 (1959). Wyniki analizy przesłanych przez nią obrazów fototelewizyjnych powierzchni Księżyca niewidocznej z Ziemi przedstawiono w pierwszej części Atlasu. Tam też umieszczono pierwszą schematyczną mapę 2/3 powierzchni niewidocznej strony Księżyca. Na podstawie tych samych materiałów zestawiono i opublikowano pierwszy globus Księżyca (1960), obejmujący 5/6 jego powierzchni. Fotografie obszarów, które nie znajdowały się w polu widzenia statku kosmicznego Łuna-3, uzyskano w 1965 roku podczas udanego wystrzelenia statku kosmicznego Zond-3. Główne wyniki obróbki zdjęć przesłanych przez tę stację stały się treścią drugiej części Atlasu odwrotnej strony Księżyca. Badanie tych materiałów pozwoliło wyciągnąć wnioski na temat globalnych cech powierzchni Księżyca, sprowadzić selenodetyczne punkty odniesienia na widocznej półkuli Księżyca, w strefie libracji i po drugiej stronie w jeden układ współrzędnych, zestawić pierwszą kompletną mapę Księżyca, kompletny globus Księżyca itp..
Od wystrzelenia Łuny-3 i Zond-8 minęło 11 lat. W tym czasie rozwiązano wiele teoretycznych, naukowych i technicznych problemów technologii kosmicznej.
Wkładka:
Atlas odwrotnej strony Księżyca jest pierwszą publikacją w historii astronomii zawierającą szczegółowy opis cech strukturalnych powierzchni niewidzialnej półkuli naszego satelity.
W pierwszej i drugiej części Atlasu, opublikowanych w latach 1960 i 1967, opublikowano wyniki badań materiałów fotograficznych z AMC Łuna-3 i Zond-3: pierwszą schematyczną mapę niewidocznej strony Księżyca, poprawiony specjalnymi obróbkami obraz powierzchni, katalogi zidentyfikowanych obiektów i punktów referencyjnych selenodezji, fotomapę powierzchni w skali 1:5000000 itp.
W trzeciej części Atlasu zaprezentowano wyniki badań materiałów fotograficznych dostarczonych na Ziemię przez sondy Zond-6, -7, -8. Publikowane są wyniki analiz fotometrycznych, wiązanie zdjęć w jednolity selenodetyczny układ współrzędnych, katalogi współrzędnych punktów odniesienia związanych ze środkiem masy i głównymi osiami bezwładności Księżyca, globalne pomiary kartometryczne itp.
Atlas cieszy się zainteresowaniem szerokiego grona specjalistów zajmujących się badaniem Księżyca i przestrzeni kosmicznej.
