Thomas, Bebeto52 i Piotrfie pojechali na Folwark. Ja nie dałem rady i został mi taras wśród wydzielających ciepło domów. Mimo zmiennego seeingu, udało mi się przeprowadzić całkiem ciekawą sesję księżycową.

Mare Frigoris z dwiema równoległymi bruzdami.

Montes Alpes z Vallis Alpes i wyłaniającym się z cienia kraterem Plato. Za linią terminatora widoczne oświetlone wierzchołki Mons Pico i bezimiennego wzgórza nieco na południe.

Dalej Mons Piton, Montes Spitzbergen i krater Archimedes. Wspaniale plastyczne Montes Apenninus. Między nimi, a Mare Serenitatis leżą Lacus Odii i Lacus Felicitatis. Na tym drugim, w pobliżu Mons Agnes leży ciekawa formacja Ina o rozmiarach ok. 3x3 km (1,6"), ale bez wyraźnych struktur w wysokości, co bardzo utrudnia jej dostrzeżenie. Położona jest mniej więcej w połowie odległości między kraterami Yangel i Sulpicius Gallus G. Tego wieczoru nie byłem w stanie dostrzec jej w wyższych powiększeniach (171x i wyższych), zapewne z powodu obniżenia kontrastu. Natomiast w powiększeniu 96x raz po raz dawała się wypatrzeć ciemniejsza struktura kontrastująca z jaśniejszą Mons Agnes. Kto wie, może to była Ina.

Przesmyk z Mare Serenitatis do Mare Imbrium pomiędzy Montes Apenninus a Montes Caucasus.

Sinus Aestuum z bruzdami. Na Mare Vaporum rozległe ciemniejsze formacje (wzgórza) z płytkim kraterem Hyginus W, przypominające kopalnię odkrywkową.

W okolicy krateru Thebit duża formacja przypominająca zerodowany krater, przez który przebiega Rupes Recta. Przy takim oświetleniu zachodnia część tego regionu leżała w całkowitym cieniu, ostro się odcinając od części oświetlonej. Z ciemności z minuty na minutę wyłaniały się wały krateru Birt z mniejszym Birt A.

Na samym południu widać było oświetlone potężne wały Claviusa, które rzucały cień do jego wnętrza. Na dnach wielu kraterów (tego wieczoru szczególnie w Archimedesie) widać było postrzępione cienie ich wałów, które w ten sposób pokazują szczegóły ukryte przy oświetleniu z góry. I ta świadomość, że nikogo nie ma tam, na Księżycu, ale z pewnością wielu obserwuje te same widoki w tym samym czasie przez teleskopy.

Jedynym obiektem poza Księżycem wartym wspomnienia, była gromada NGC 2169 w Orionie, zwana gromadą "37". Jedna z gwiazd cyfry "3" jest podwójna - to STF 848 (7,3+8,2 mag, sep. 2,6").