Tym razem byłem pierwszy. Niebo piękne i bezchmurne, ciepło, bezwietrznie i sucho. Szybko rozstawiłem sprzęt by się wychłodził. Krótko po mnie dotarli Paweł z Maciejem, a ostatni dojechał Wojtek. Droga Mleczna wiła się przez zenit, a gazowe olbrzymy zmierzały ku południkowi.

Zacznę od Jowisza. Seeing był bardzo przyzwoity i mieliśmy sporo dłuższych momentów spokoju które pozwalały delektować się szczegółami na planecie. Ostrość powalała, kolorystyka i kontrast podbite filtrem SVB Moon były doskonałe, najdłużej używałem Morfeusza 12,5mm, ale próbowałem też X-Cela 7mm i LV 6mm. Jednak to Morfeusz pokazał tej nocy najlepszego Jowisza, z pasami o zróżnicowanej kolorystyce i jasności, wraz z ich nieregularnościami. W pobliżu, Io i Europa tworzyły "gwiazdę podwójną" o separacji ok. 10".

Saturn również pięknie się prezentował, z ostro zarysowanymi pierścieniami i przerwą Cassiniego. Tu jednak kolorystyka była z grubsza jednolita, a detal uboższy niż na Jowiszu. Z tego co pamiętam, dostrzegłem trzy księżyce Saturna - Tytana, Rheę i Tethys, ale z pewnością mógłbym wyłuskać o kilka więcej.

Dłuższą chwilę spędziłem porównując filtry CLS, UHC i OIII na obu częściach Veila. Mam po tym porównaniu sporo do przemyślenia.

Z ciekawszych DSów, odwiedziłem kulistą M71 w Strzale. Warunki pozwoliły na uzyskanie pięknego obrazka - małej kulistej w usianym gwiazdami polu. Dodatkowo wyłuskałem niepozorną gromadę otwartą Harvard 20. Obie pięknie prezentowały się polu widzenia Morfeusza 17,5mm.

M71 i Harvard 20 (podłużna gromadka u dołu kadru)

Odwiedziłem też dwie bardzo stare gromady otwarte: NGC 188 w Cefeuszu i NGC 6791 w Lutni. Obie były widoczne. NGC 188, spory zbiór bardzo słabych gwiazdek w ubogim otoczeniu, a NGC 6791 jako mgiełka w bardzo bogatym polu Drogi Mlecznej. Będąc w okolicy Cefeusza zahaczyłem też o parkę NGC 6939 (gromada otwarta) i NGC 6946 (galaktyka). W lornetkach to dwie jednorodne mgiełki, ale przez teleskop wyraźnie widać, że ich natura jest zupełnie inna. NGC 6939 staje się mrowiem gwiazdek, gdy NGC 6946 pozostaje mgiełką.

NGC 188 i NGC 6791

NGC 6939 i NGC 6946

Zainspirowany przez Wojtka wróciłem też do dawnych znajomych - kulistych w Delfinie. NGC 6934 jest większa i łatwiejsza. Leży na przedłużeniu ogona Delfina, przy dwóch gwiazdkach 6,5-7mag. Po drodze od ogona do kulistej można się natknąć na grupę małych galaktyk, z których najjaśniejsze to NGC 6928 i 6930. Spędziłem w tym miejscu sporo czasu, ale niestety nie udało mi się jednoznacznie namierzyć tych galaktyk. Miałem wrażenie, że zerkaniem raz po raz pojawiały się pojaśnienia tła, ale zbyt rzadko i zbyt krótko by je odhaczyć jako dostrzeżone. Do poprawki.

Druga kulista Delfina to NGC 7006, leżąca na wschód od gammy Del. Dużo słabsza niż 6934, mała i ulotna. Pamiętam, ile ta kulka krwi mi napsuła kilka lat temu. Tej nocy namierzyłem ją zaskakująco szybko. Samo miejsce szukaczem, a kulistą w okularze po chwili uważnego skanowania jej okolic. Mgiełka była wyraźna, w niższych powiększeniach przypominająca raczej planetarkę niż kulistą. Wraz z trzema gwiazdkami 7-8-9mag tworzy ona kształt latawca.

NGC 6934 i NGC 7006

Jeszcze dalej na wschód, przy granicy z Pegazem, leży mała galaktyka NGC 7025 (12,8mag/sb 13,6mag) przytulona do gwiazdy 9,7mag, która jest częścią małego asteryzmu Muchomor. Galaktyka była widoczna zerkaniem jako słaba, ulotna mgiełka, a już sam asteryzm jest godny odwiedzenia, nawet jeśli mamy sprzęt zbyt mały na wyłuskanie galaktyki.

Przed północą pojawiła się spora wilgoć w postaci podnoszącej się na polach mgły i optyka szybko zaczęła rosić. Bez suszarki oznaczało to koniec sesji. Kiedy ruszałem, w radio wybił sygnał północy, a termometr pokazywał 12°C. Znad południowego horyzontu żegnał nas Fomalhaut - zwiastun jesieni.