Tym razem byłem zdecydowanie pierwszy, jeszcze przez zachodem Słońca. Powitał mnie rzepak i, chyba odnowiona, kapliczka. Pierwsza w ruch poszła lornetka 8x42, która dość szybko pokazała wąski sierp Księżyca. Dostrzeżenie Merkurego zajęło mi nieco więcej czasu, natomiast Plejady długo nie chciały "wyjść" z tła. Wraz z zapadaniem zmroku widowisko nabierało smaku, dotarli też Thomas i Piotr. Koniunkcję śledziliśmy niemal do samego końca, czyli zachodu Księżyca. Na zdjęciach próbowałem też znaleźć kometę C/2021 O3 PANSTARRS, ale raczej się nie zarejestrowała. Co gorsza, z ostatnich informacji wynika, że podobno się rozpadła...

Przy Księżycu widać było gwiazdki 37 i 39 Tau, a przy Merkurym 33 Tau, którą pierwszy wypatrzył Piotr w swojej lornecie. Udało nam się też podłączyć Nikona do ED80 i pstryknąć kilka fotek Księżyca.

Ponieważ noc astronomiczna zapada dopiero przed 23, nie nastawiałem się na słabe DSy, padły za to wiosenne kuliste, ale tęsknię już za letnią Drogą Mleczną. Jednak głównym obiektem miał być kwazar 3C 273. Obiekt niby niezbyt słaby, ale leżący w tak opustoszałej okolicy, że starhopping jest dość ciężki. Nie do końca ciemne niebo i być może pojedyncze wysokie chmury nie ułatwiały polowania. Niezwykłym zbiegiem okoliczności, majowy artykuł z serii Cosmic Challenge Phila Harringtona dotyczy właśnie 3C 273, ale wczytałem się w niego dopiero dziś, więc starhopping musiałem opracować sam, na podstawie SkySafari.

Asteryzm "mini Kasjopeja" pomaga w identyfikacji kwazara. Mapa z powodzeniem zastąpi opis starhoppingu, polecam także lekturę artykułu Phila. Kwazar zdecydowanie tam był, potwierdzony przez Tomka i Piotra. W 12,5mm trzeba było wysilić oko, ale w 9mm był już wyraźnie widoczny, wraz z sąsiadującą gwiazdką i całym asteryzmem. Na mapie duży okrąg to pole widzenia okularu 9mm 60° w 8" f/6, czyli ok. pół stopnia.

Jak wyjeżdżałem z Folwarku, było +8°C, więc całkiem przyjemnie. Kto się nie zdecydował na przyjazd, może żałować. Powinien :)