W sumie spędziłem tę sesję samotnie. Reszta ekipy zjechała niżej, ale ja wolałem zostać przy kapliczce, gdzie nie przeszkadzał już wysoki rzepak... czy co tam rosło. Po rozstawieniu sprzętu otworzyłem walizkę i mnie zamurowało. Zapomniałem włożyć do niej filtrów, które zostały w domu... No cóż, musiałem szybko zmienić taktykę na tę noc. Ale i tak odwiedziłem kilka mgławicowych klasyków, które mimo braku filtrów były świetnie widoczne. Wschodni i zachodni Veil, M27, M57, M16, M17, M20 i M8. Wszystkie tam były, ale M27 i M57, wiszące wysoko, po prostu świeciły jakby oświetlone od tyłu latarką.

Zaraz na początku sesji złapałem gromady M6 i M7. Muszę powiedzieć, że nigdy nie widziałem w nich tylu gwiazd. Kontynuując chaotyczne czesanie nieba odwiedziłem kolejno ulotną NGC 6791, wydłużoną NGC 6802 w Wieszaku i wspaniałą M71. Zmuszony do pozostania przy gromadach otwartych, zszedłem do M11 i zacząłem bardziej uporządkowane polowanie w Tarczy. Teraz, kiedy przeglądam na spokojnie ten region w atlasie, widzę że jest tam o wiele więcej do złapania niż mój urobek z tej sesji...

Padły między innymi M26, NGC 6704, NGC 6683, NGC 6664, NGC 6649. Część z nich wyraźna, część ulotna, część z trudem zarysowana wśród gwiazd Drogi Mlecznej (przy okazji, SkySafari błędnie pokazuje pozycję NGC 6664, pół stopnia na północ od rzeczywistej pozycji gromady). Przeszedłem nawet do Ogona Węża w okolice M16, ale najbardziej cieszę się z "moich" kolejnych dwóch Trumplerów: 35 i 34:

  

Starhopping do Tr 35 (Cr 388) jest dość prosty, choć samo namierzenie gromady nie jest banalne. Leży nieco ponad 1° na zachód-północny zachód od bety Sct. Do gromady prowadzi łańcuszek słabych gwiazdek. Najpierw dostrzegłem 2-4 najjaśniejsze jej gwiazdy ułożone w lekko zakrzywioną linię. Metoda zerkania i nieco wyższe powiększenie ujawniły blask słabszych gwiazd układający się w wyraźną poświatę gromady otaczającą te kilka jaśniejszych. Pomaga tu metoda zerkania.

Tr 34 (Cr 387) leży dalej na południe, ale w jeszcze "łatwiejszym" miejscu, pomiędzy deltą a alfą Sct, jednak w tak zapylonym regionie, że wyłapanie poświaty gromady nie jest takie proste, jednak z pewnością gromada tam była, spora i wyraźna. Oczywiście jak na taką słabiznę. W 8" to blada poświata, metoda zerkania i powiększenie ok. 100x ujawnia skrzące się pojedyncze gwiazdki. Praktycznie zaraz na zachód leży NGC 6664, ładna rozległa gromada otwarta sąsiadująca z alfą Sct.

Końcówkę sesji poświęciłem ciasnym gwiazdom podwójnym. Najpierw układom o separacji 2"-2,9", a potem 1"-1,9" zebranym w listy obserwacyjne SkySafari według publikacji Discovering Doubles North. Niektóre z nich to powszechnie znane perełki, ale część jest mniej znanych. Oto one, wszystkie rozdzielone w 8" z okularem LV 6mm:

39 Boo / STF 1890 6,3+6,7 sep. 2,55"
eps Boo / STF 1877 2,6+4,8 sep. 2,9"
eps1 Lyr / STF 2382 5,2+6,1 sep. 2,3"
eps2 Lyr / STF 2383 5,2+5,4 sep. 2,4"
del Cyg / STF 2579 2,9+6,3 sep. 2,8"
12 Aqr / STF 2745 5,8+7,5 sep. 2,5" (przy okazji odwiedziłem planetarkę NGC 7009)
HR 8166 / STT 437 7,2+7,4 sep. 2,45"
2 Equ / STF 2742 7,4+7,6 sep. 3"
HD 203067 / STF 2786 7,5+8,2 sep. 2,8"
mu Dra / STF 2130 5,7+5,7 sep. 2,57"

tau Oph / STF 2262 5,3+5,9 sep. 1,46"
HD 136176 / STF 1932 7,3+7,4 sep. 1,6"

Oczywiście rzuciłem też okiem na Saturna i Jowisza, ale jakoś mnie nie urzekły. Zrezygnowany brakiem filtrów, po północy się spakowałem i pożegnałem Folwark.