Zrzuty ekranu: SkySafari

Kiedy ok. 19.30 dojechałem, na miejscu był już Piotr z rozstawionym Newtonem do robienia zdjęć i lornetką TS.

Niemal chwilę po mnie przyjechał Polaris i po szybkiej konsultacji zdecydowaliśmy się ustawić nasze samochody najbliżej siebie, aby możliwie dobrze osłaniały nas od wiejącego wiatru. A wiatr był tego wieczoru wyjątkowo zimny. Po prawie całodziennych opadach śniegu i temperaturze bliskiej 0°C odczuwalna była zdecydowanie niższa. Może nawet z -8°C. Wiatr ładnie oczyścił niebo z chmur i mieliśmy całkiem klarowne niebo. Po jakiejś godzinie dotarł do nas Paweł, ale my z Polarisem coraz bardziej odczuwaliśmy skutki wiejącego wiatru.

Oczywiście coś tam też obserwowaliśmy i udało nam się nawet wypatrzeć kometę C/2022 E3 (ZTF). Była dość łatwa to namierzenia w Erydanie pomiędzy dwoma gwiazdami mu Eridani i nu Eridani. W 8" I 10" widoczna już jako szara, ledwo widoczna mgiełka. Jej jasność to ok. 9,6mag,

Z ciekawostek, namierzyłem wczoraj gwiazdę La Superba - zmienną w gwiazdozbiorze Psów Gończych, dobrze znaną dzięki swojej jaskrawoczerwonej barwie. Bardzo przyjemny widok. Wolę ja oglądać w ED80 niż w 10-calowym Newtonie.

Oczywiście padła również tego wieczoru M42. W Newtonie 10" z bino i dwoma Morfeuszami 17,5mm uzyskałem powiększenie ok. 114x. Widok mgławicy wspaniały. Rozpościerała się niczym gwiezdny motyl nieomal w całym polu widzenia. Tym razem nie pokusiłem się na rozbicie i próby wyłuskania piątego czy szóstego składnika Trapezu. Powód był banalny - łzawiły mi oczy i obraz lekko mi się zamazywał.

Niestety przejmujący wiatr coraz bardziej dawał w kość i pomimo, że byłem ciepło ubrany i nie pierwszy raz doświadczałem niskich temperatur, wczoraj wyjątkowo dotkliwie go odczuwałem. Chyba się starzeję...

Z Polarisem zwinęliśmy się ok. 21.30 pozostawiając na polu Piotra i Pawła.

Może następnym razem będzie bardziej sprzyjająca aura.

Tak było. Kometę C2022 E3 (ZTF) namierzyłem poza planem obserwacyjnym, trochę z ciekawości co zostało z jasnego obiektu, który podziwialiśmy jeszcze niedawno, wysoko na niebie. Okazało się, że jest jeszcze widoczna, w banalnie łatwym miejscu, co bardzo ułatwiło wyłowienie jej bladej poświaty z jasnego tła nieba południowo-zachodniego.

Piotr zaszył się głębiej w polu próbując łapać galaktyczne fotony astrografem, więc widzieliśmy swoje sylwetki dwukrotnie: o 19.30 i 21.30 :)

 

Tego wieczoru odwiedziłem kilka klasyków zimowych i zahaczyłem też kilka galaktyk wiosennych, czyli Triplet Lwa i Hicksona 44. Zmobilizowany marcowym odcinkiem Cosmic Challenge, spróbowałem też wypatrzeć Abella 33, ale mimo, że dokładnie namierzyłem miejsce, chyba porwałem się z przysłowiową motyką na Słońce. Bardzo chciałem tam wyzerkać bańkę Abella, ale chyba zabrakło apertury, warunków i spokoju, bo ciężko o spokój. gdy wściekle i mroźnie wieje, a oczy łzawią.

Jednak żeby zakończyć optymistycznie, w końcu trafiłem na gromadę otwartą w Perseuszu NGC 1245 pod ciemnym niebem. W 8" była zaskakująco nieoczywista. Piękne zbiorowisko słabych gwiazdek, ale w sumie musiałem dobrze się przypatrzyć żeby dostrzec coś więcej niż tylko poświatę. Wyższe powiększenie dobrze ją skontrastowało i wydobyło mrowie gwiazdek. Ale wcale się nie dziwię, że ją tyle razy przeoczyłem, a na niebie miejskim była zupełnie poza zasięgiem.

Na koniec wspomnę o gromadce, na którą natknąłem się podczas przeczesywania regionu gromady Choinka. To NGC 2259, malutka i słaba gromada otwarta, której poświata świeci na tle dużego obszaru mgławicowego, blisko dwóch gwiazdek 9 i 11 mag. W 8" jest bardzo ulotna, niemal bez rozbicia, ale następnym razem na pewno tu wrócę i wycisnę z niej nieco więcej.