Kiedy zajechaliśmy z Michałem Sz., na miejscu przywitała nas znajoma sylwetka naszego kolegi Piotra (Piotrfie), który jak to wcześniej juz bywało, pojawił się bez zapowiedzi. Na miejscu byli również nowi koledzy, dwóch Tomków. Wkrótce potem dojechał do nas Acidtea, a chwilę później ten co ma "najdalej", czyli Paweł Sz. Po kilkuminutowej pogawędce zabraliśmy się do rozkładania sprzętu. Ja na tę sesję zabrałem swojego Seestara, ale jak się szybko okazało, nie byłem jedyny. Acidtea oraz Piotrfie również je mieli. Piotr jeszcze zabrał ze sobą swojego Newtona f/2 do foto. Michał Sz. oraz Paweł Sz. tradycyjnie  lornetki. Nasz nowy kolega, jeśli dobrze pamiętam, Tomek S., miał chyba Dobsona 6".

Na początek sesji postanowiłem uwiecznić kometę 13P/Olbers, która osiągnęła obecnie jasność 7,9mag i przemierza okolice tylnych nóg Wielkiej Niedźwiedzicy. Z uzyskanego efektu nie jestem do końca zadowolony. Na wstępie nie włączyłem AF i chyba stąd taki niewyraźny efekt.


Później skierowałem S50 na mgławicę M16 Orzeł w okolicach Tarczy i tu już wyszło dużo lepiej. Nieco ponad kwadrans naświetlania 10-sekundowych klatek.


Robiło się coraz ciemniej, a noc astronomiczna, która w końcu nastała, skłoniła mnie do skierowania S50 w stronę Łabędzia i mgławicy Veil. Konstelacja górowała niemal w zenicie, a Droga Mleczna była już dobrze widoczna. Miałem lekkie obawy o rotację pola, ale okazały się one niezasadne, bo uzyskamy efekt zaskoczył chyba wszystkich. Po lekkiej obróbce widać bardzo wyraźnie odcinający się na tle gwiazd welon.


Było już grubo po 1.00 w nocy i rozsądek podpowiadał, że czas już wracać do domu. Tym bardziej, że to dzień powszedni, a rano do pracy. Jednak kilkanaście minut po pierwszej zza drzew zaczął się powoli wyłaniać wąski sierp Księżyca po ostatniej kwadrze. Postanowiłem jeszcze poczekać i uwiecznić go w S50.


Na południowym wschodzie widoczny był już całkiem wysoko Władca Pierścieni. Uruchomiłem tryb planetarny w S50 i strzeliłem mu fotkę. Pierścienie Saturna są obecnie niemal równolegle zwrócone w stronę Ziemi. Seestar to nie jest sprzęt do robienia zdjęć planet, niemniej widać ich charakterystyczny kształt.


Kiedy przed drugą zwijaliśmy sprzęty, zauważyliśmy wschodzącego Jowisza, który wraz z Księżycem i Marsem tworzyły piękny asteryzm w postaci trójkąta. Nieco powyżej widoczne były Plejady. Razem z Michałem próbowaliśmy uwiecznić ten układ za pomocą swoich smartfonów opierając je o dach samochodu. Wyszło jako-tako, coś tam było widać.

Ogólnie byliśmy chyba wszyscy zadowoleni z nocnej sesji. Już dawno nie byliśmy tak liczną grupą w 7 osób, a mogło być nas więcej. Szkoda że polaris nie dojechał, ale "padł na pysk" i został w domu. Miejmy nadzieję, że w sierpniu, gdy noce staną się coraz dłuższe, będzie jeszcze niejedna okazja na podobny wypad. Czego Wam i sobie życzę.

Do następnego razu...