Po małej porażce pogodowej jaką przeżyliśmy kilka dni wcześniej, udało się wreszcie zacząć sezon na poważnie. Żeby załapać się jeszcze na gwiazdozbiory zimowe, byliśmy na placu już po 20. Niebo było całkiem ładne, lecz w powietrzu czuć było wilgoć. Okazało się, że była ona naszym głównym wrogiem tego wieczoru, gdyż potęgowała uczucie zimna, przez które zwijać musieliśmy się już po 23. Po 5 miesiącach astronomicznego postu, wreszcie podziwiać mogliśmy nowe mgiełki. Po raz pierwszy w sezonie na spokojnie dało się obejrzeć M42, jednak noc obfitowała w ciekawe obiekty zimowej Drogi Mlecznej. Skupiłem się głównie na brakujących obiektach z listy H400 w Jednorożcu. Skuteczność poszukiwań była całkiem niezła – mimo, że sesja trwała krótko, moja lista powiększyła się o 9 nowych gromad otwartych. W wyciągu cały czas siedział LVW 22mm. A oto lista ustrzelonych obiektów: NGC 1999, 2215, 2232, 2250, 2301, 2311, 2324, 2302, 2309, 2335, 2343, 2353, 2506 - w większości to słabe gromady otwarte. Z obiektów obserwowanych, ale bez sukcesu, odnotowałem 2: NGC 2286 – słaba i luźna gromada otwarta,  która w LVW22mm zlała mi się tym razem z tłem (obserwacja niepotwierdzona), oraz NGC 2185 – mgławica dyfuzyjna, być może nie na jeziorskie niebo, nie kombinowałem też z innym powiększeniem, zostawiam na następny raz...

Obiekty godne polecenia:

NGC 2301 – przepiękna gromada otwarta, dosyć skompresowana, ma  w miarę regularny, kolisty kształt, zgrupowanie wyraźnie jaśniejszych gwiazd w samym centrum gromady, dodatkowo w kierunku południowym wybiega z niej łuk 3-4 jasnych gwiazd powodując, że całość jest wyjątkowo interesująca.

NGC 2506 – dosyć słaba lecz bardzo gęsta gromada otwarta (jedna z tych, które na dobrą sprawę wyglądają jak kuliste), regularny kształt, długotrwała obserwacja i zerkanie ujawnia coraz to większe ilości gwiazd, całość zanurzona w poświacie nierozdzielonych gwiazd należących do gromady, wspaniały obiekt wart wnikliwej obserwacji.

---

Kilka słów od Polarisa

Tak, nareszcie mieliśmy niebo bez chmur, ale wilgoć mocno nam uprzykrzyła obserwacje. Około 23 okulary i szukacze zaczęły parować, co oznaczało koniec łowów. Ale wcześniej mogliśmy napawać oczy perełkami zimowo-wiosennymi oraz kilkunastoma słabszymi obiektami. Ja też skupiłem się na Jednorożcu, a konkretnie na rejonie od gromady Choinka po Rozetę. Najciekawsze obiekty zaznaczyłem na czerwono (mapka z Taki's 8,5mag Atlas):


Mało ich, ale na tyle starczyło czasu...

Zacząłem od słabiutkiej gromadki NGC2259. W 8" majaczyła jak mgiełka z ledwo widocznym śladem gwiazdek ją tworzących.












Następnie zjechałem do Choinki, która oznaczona jest jako NGC2264. Chwilę podziwiałem ją w szerokim polu, a potem skupiłem się na jej najjaśniejszej gwieździe (15 Monocerotis) próbując dostrzec ślad mgławicy, w której zanurzona jest gromada i cała ta okolica. No i nie wiem czy widziałem, Jules wstępnie potwierdził lekką mgiełkę otaczającą 15 Mon i ciągnącą się dalej w górę "drzewka", ale musimy to jeszcze potwierdzić na 100%.

NGC2261 (Caldwell 46) - przymierzyłem się do niej nawet nie wiedząc co to takiego. Okazała się bardzo łatwym celem, pięknie widocznym w 8", o wyraźnym trójkątnym "kształcie". Po przewertowaniu NSOGa okazało się, że to słynna Hubble's Variable Nebula (Mgławica Zmienna Hubble'a).










W poszukiwaniach parki Basel 7 i NGC2251 natknąłem się jedynie na tę drugą - przepiękną gromadkę. Jest spora, rozciągnięta i złożona z gwiazd różnej jasności pięknie odcinając się od tła zimowej Drogi Mlecznej. Polecam!











Obserwacje zakończyłem na malutkiej i dość słabej NGC2254. Chciałem jeszcze pobuszować w okolicy Rozety, ale optyka zaczęła parować i niewiele dało się zobaczyć. Czekamy na nieco bardziej suche, wiosenne nocki, które nadejdą pewnie w kwietniu.