Tłumaczenie: Piotr Perczak (Astronoce.pl)

Od lewej: 7mm Nagler T1, Pentax XL 40, TV 35 Panoptic, TV 20mm Plossl

Na początek dane:

	Pentax 40mm XL 40	Panoptic 35mm
liczba elementów	5 w 5-ciu grupach	6
pole widzenia	65°	68°
odległość od oka (ER)	20mm	28mm
waga	397g	794g
cena	245USD	365USD
rzeczywiste pole widzenia w C8 f/10	1° 15' przy 50x	1° 11' przy 57x
rzeczywiste pole widzenia w C5 f/10	2° 5' przy 31x	1° 54' przy 36x
rzeczywiste pole widzenia w Pronto TeleVue	5° 28' przy 12x	5°  przy 14x
gwarancja	b.d.	5 lat

Pentax na wszystkich powierzchniach optycznych używa swoich warstw antyodblaskowych SMC. Trzeba zauważyć, że mniej popularne pośród większych graczy na rynku astro-sprzętu warstwy SMC, zyskały zwolenników pośród profesjonalnych fotografów używających lepszych szkieł Pentaxa. Powłoki Pentaxa są bardzo „ciepłe” a soczewki niesamowicie przejrzyste z lekkim żółto-zielonym zabarwieniem które daje SMC.

Powłoki Panoptica są niebiesko-zielone, jak na produkt TeleVue przystało.

Kiedy przepuściłem przez okulary światło i rzuciłem je na białą kartkę, zauważyłem, że Panoptic ma trochę większą transmisję i daje trochę bielszy obraz. Światło z Pentaxa wydaje się posiadać lekko żółty odcień.

XL, mimo swojej wielkości, jest dużo lżejszy. Jeśli martwisz się o wyważenie swojego teleskopu, może to mieć znaczenie. Z drugiej strony Panoptic jest krótki i pękaty jak granat ręczny. Jest też ciężki.

TeleVue ma tradycyjnie miękką, gumową muszlę oczną, podczas gdy muszla XL jest twarda i przymocowana na stałe. TeleVue dostarczany jest z dwoma różnymi muszlami: jedną normalną i drugą dla noszących okulary. Mimo, że raczej preferuję miękkie muszle oczne, muszę przyznać, że ta od Pentaxa działa lepiej. Jeśli chodzi o dystans, mogę wykręcić lub wkręcić jego muszlę aby właściwie dopasować odległość od oka. Mimo, że Panoptic ma zauważalnie dłuższą źrenicę wyjściową, obydwa okulary nadają się do użycia przez osoby noszące szkła korekcyjne.

Obydwa 2-calowe okulary mają gwinty filtrowe.

Razem z Pronto TeleVue wykonałem w nocy kilka obserwacji. Pentax daje cudownie duże pole, z gwiazdami ostrymi do 98-99% powierzchni. Tylko najbardziej zewnętrzna część ukazała leciutki astygmatyzm. By być uczciwym – moje oko pokazuje więcej defektów obserwując z tą ogniskową, niż sam okular. Być może źrenica wyjściowa jest zbyt duża. Pole Pentaxa jest niesamowicie płaskie i nie wykazuje zauważalnej dystorsji. To niesamowicie komfortowy okular. Mimo, że mocno się starałem, nie mogłem zauważyć efektu pociemnienia na brzegu (efektu fasolki). Zauważalne było ”pociemnienie”, ale tylko gdy patrzyłem daleko od osi optycznej. Z powodu krótkiej ogniskowej teleskopu oraz podmiejskiego nieba, tło było ciemno-purpurowe zamiast granatowego aksamitu, którego doświadczamy w lepszych warunkach. To świetny okular-szukacz oraz sprzęt do oglądania rozległych obiektów. Jego kontrast jest do zaakceptowania nie będąc jednocześnie wyjątkowym. Może dlatego, że spodziewałem się lepszego przy 40mm ogniskowej.
Podoba mi się ten okular. Daje trochę kolorków przy brzegach, ale przy tej ogniskowej można się tego spodziewać.
Spoglądając przez niego czułem się jak bym patrzył przez luk statku kosmicznego. Dawał szerokie i ostre pole, obraz był prawidłowy ale brakowało pewnego odczucia bliskości, którego doznaję obserwując okularami o krótszej ogniskowej. Obrazy są trochę ciemniejsze niż się spodziewałem być może przez wszystkie powierzchnie w 5-cio elementowej grupie.

Panoptic również daje fantastyczne, szerokie pole. Ponieważ źrenica wyjściowa jest mniejsza, mój astygmatyzm mniej tu przeszkadza. W Pronto, gwiazdy są ostre w całym polu widzenia. Pole jest płaskie, mniej zniekształcone niż naczytałem się w internecie. Właściwie, dystorsja była do zaobserwowania tylko dlatego, że jej szukałem, w przeciwnym wypadku w ogóle bym jej nie zauważył. Jeśli chodzi o pociemnienie na brzegu pola, Panoptic wymaga bardziej centrycznego patrzenia. Ponieważ wysokości muszli ocznej nie można regulować, utrzymanie oka we właściwej pozycji może być trudne co może prowadzić do efektu pociemnienia pola na brzegach. Nie twierdzę przy tym, że przez Panoptica trudno się patrzy, tylko że nie jest to tak komfortowe jak w przypadku Pentaxa. Z drugiej strony obraz był zauważalnie bardziej kontrastowy w Panopticu.

Nie sądziłem, że różnica w polu widzenia obydwóch okularów – 65* i 68* będzie tak widoczna. Muszę przyznać, że pole widzenia Panoptica jest większe niż przypuszczałem. Oglądanie przez Panoptica jest zdecydowanie bardziej porywające – daje poczucie bliskości kosmosu. Mimo, że 40-ka Pentaxa pokazuje większy obszar nieba, obrazy są większe w  Panopticu a tło jest zdecydowanie ciemniejsze. Obserwując najsłabsze gwiazdy w Panopticu, wiedząc w którym miejscu się ich spodziewać, mogłem zauważyć je dopiero metodą zerkania w Pentaxie. Potrzebowałem jednak Panoptica by je najpierw namierzyć. Kolory gwiazd wydawały się być trochę lepsze w Panopticu. Dawał on także trochę ostrzejsze obrazy patrząc przez w osi optycznej jak i poza nią.

Zanim zakończę, zauważcie ile razy użyłem w recenzji słowa” trochę”. Okulary są bardzo podobne. Zanim zacząłem pisać tą recenzję, z jakiegoś powodu (być może z powodu ceny – zawsze zakładamy, że droższe powinno być lepsze), założyłem, że Panoptic powinien być lepszym okularem. Byłem zaskoczony jak mało Pentax od niego odstaje. XL jest lżejszy, ma mniejszą krzywiznę pola i większe rzeczywiste pole widzenia. Z drugiej jednak strony Panoptic dawał bardziej kontrastowe obrazy. Niebo było ciemniejsze a obrazy większe. Na pewno słabsze gwiazdy mogłem zaobserwować w Panopticu. Również źrenica wyjściowa Panoptica była dla mnie bardziej optymalna, jednak jest to cecha dość indywidualna.

Obydwa okulary są fantastyczne. Dużo zależy tu od własnych preferencji. Test był cięższym wyzwaniem niż myślałem, jednak dla mnie Panoptic wysuwa się troszkę na prowadzenie dopóki nie bierzemy pod uwagę ceny. Gdybym sprzedawał XL, jestem pewien, że nowy właściciel byłby z niego zadowolony.