2. Optyka
Obiektywy wykazują trzy zasadnicze odbicia od powłok barwy zielonej, w tym jedno podwójne, co sugeruje że ich soczewki nie są klejone. Pomiar rzeczywistej średnicy obiektywów mimo że utrudniony przez głębokie osadzenie szkieł, w zasadzie zgadza się co do wartości z deklarowanymi i wynosi 100 mm. Okulary posiadają zewnętrzne powłoki MC barwy niebieskiej, każdy ma indywidualne ogniskowanie, ich obrót jest ciasny i bez luzów co nie każdego może zadowalać. Pierwsze zerknięcie przez okulary na odległy krajobraz zaskakuje jasnością i ilością zbieranego światła i tego oczekiwałem po tak dużej aperturze, jednak istotniejszy był dla mnie fakt, że kolimacja lornety okazała się bez zarzutu. Średnica pola widzenia lornety wbrew informacji producenta opiewającej na 3 stopnie, wynosi w moim egzemplarzu dokładnie 2 stopnie i 30’, co sprawdziłem na gwiazdach gromady otwartej Hiady, a konkretnie na odległości kątowej pomiędzy gwiazdami Aldebaran i 71 Tau. Promień ostrego widzenia od centrum ku brzegowi pola widzenia nie daje się dokładnie określić gdyż zależy od ustawienia oka względem dość głębokiej muszli ocznej okularów, jednak wynosi co najmniej 70%. Okulary mają zewnętrzne soczewki o średnicy 18 mm. a pomiar źrenicy wyjściowej dał wynik 4,0 mm, co dobrze zgadza się z deklarowanym powiększeniem 25x. Na deklach wokół okularów widnieje skala indywidualnych ustawień ostrości.
Lorneta ta z powodu potężnych gabarytów i sporej wagi jest instrumentem z którym należy obchodzić się delikatnie i ostrożnie. Upadek czy stuknięcie grozi gorszymi konsekwencjami niż w przypadku mniejszych i lżejszych modeli.
poprzedni rozdział |
następny rozdział
Spis treści
1. Budowa
2. Optyka
3. Obserwacje