Okularki testowaliśmy z Newtonem C8N - 200/1000, f/5. Wybraliśmy jego właśnie, jako sprzęt dość jasny i o popularnej w kraju aperturze. Na teleskopie o takich parametrach można sprawdzić jak radzą sobie okulary z wadami optycznymi. Im bardziej światłosilny układ optyczny tym trudniej jest te wady skorygować w ogóle, a tym bardziej w deklarowanym polu 82^o!

Jako refraktora użyliśmy 80ED - f/7.5, oraz Takahashi FS128.

Jak poradził sobie UWAN 16mm?
W Newtonie nie jest jednak tak rewelacyjnie jak się spodziewaliśmy... Pole robi ogromne wrażenie - obszar gwiazd przy powiększeniu 62,5x gigantyczny, tak że trzeba rozglądać się okiem wewnątrz okularu, bo nie da się go objąć jednym spojrzeniem. Środek pola ostry do bólu. Zaskoczyło nas to, że wokoło 70% pola Newton dawał prawie refraktorowe obrazy gwiazd! Równie powalający jest kontrast w tym zakresie i praktycznie brak koloru wokół gwiazd. Niestety po przekroczeniu około 70% pola obraz traci dość znacznie na jakości. Zaobserwowaliśmy swoisty pas o szerokości około 20-30% pola po zewnętrzu okularu gdzie gwiazdy lekko rozmywają się tracąc sporo na punktowości, a tło na kontraście. Jest to wrażenie mglistego pierścienia po obwodzie okularu. Większość okularów szerokokątnych cierpi niestety na chorobę "skrajnej niedoskonałości". Niestety i UWAN 16mm nie jest całkiem wolny od tej dolegliwości...

Po pewnym niedosycie przy obserwacjach z Newtonem spojrzeliśmy przez 16-tke w dość dobrze przecież skorygowanym ED z nadzieją, że tu UWAN poradzi sobie znacznie lepiej. Jednak poradził sobie tylko niewiele lepiej wykazując się podobną cechą "skrajnej niedoskonałości" w podobnym, 20% polu, przy brzegu. Nie jest to jednak tak widoczne i rażące jak w przypadku światłosilnego Newtona, ale niestety charakteryzuje się przede wszystkim tym, że z gwiazd robią się rakiety - to znaczy pojawia się spory kolor i astygmatyzm. Co do kontrastu, transmisji światła i ostrości, to w centrum pola i do około 60-70% bez zarzutu idealnie punktowo! Ogromne pole robi piorunujące wrażenie, szkoda tylko że jakość całego pola nie jest jednakowo dobra...

Jak poradziły sobie UWANy 4 i 7mm
Doskonale! Widać, że krótsze ogniskowe wyszły WO o niebo lepiej! Oba okulary cechuje świetna ostrość prawie po sam brzeg ogromnego pola i wspaniały kontrast. W przypadku okularu o ogniskowej 7mm - powiększenia rzędu 140x - idealnie nadaje się do obserwacji gromad kulistych, czy mgławic planetarnych, jak i Księżyca, gdzie dobrze współgrają ze sobą ogromne pole i dość komfortowy ER. Malkontenci - okularnicy pewnie będą narzekać na ten ER, bo trzeba jednak oko znacznie przybliżyć do soczewki, ale niestety jest to normalne przy okularach o takim polu widzenia. Dla porównania dodamy, że Naglery również oscylują w granicach ER na poziomie 10-16mm, a dopiero legendarna trzydziestka-jedynka osiąga około 20mm (19mm).

UWAN o ogniskowej 4mm daje powiększenie 250x i jest to już typowy power planetarny (księżycowy) i to na dobry seeing i wysokie położenie obiektu. Obserwując Jowisza tym okularem stwierdziliśmy świetne odwzorowanie kolorów globu planety i świetną ostrość w momentach dobrego seeingu. Przy brzegu jednak po około 70% planeta zaczyna odrobinę tracić ostrość, a dalej przy brzegach zaczyna lekko smużyć. Większość pola jednak pozbawiona jest tych wad, a komfort obserwacji w polu 82st. jest naprawdę ogromny. Zaznaczyć musimy, że warunki obserwacji Jowisza na którym testowaliśmy UWANy, były niestety dość kiepskie, stąd też nasze spostrzeżenia mogą być obarczone np. wpływem aberracji atmosferycznej. Na obiektach głębokiego nieba oba okulary są dla nas bez zarzutu.