Do planowania korzystamy z narzędzia NightTripper, widocznego na pulpicie jako taka ikona: Możemy też wybrać z menu Tool -> NightTripper. Narzędzie to pozwala szybko wybrać obiekty z różnych dostępnych katalogów, zmodyfikować je, dodać różne warunki widoczności. Możemy w ten sposób przygotować sobie wiele sesji obserwacyjnych do przodu. Opiszę pokrótce proces wybierania obiektów.

Najpierw wybieramy moduł filtra: Można tutaj stworzyć nowe kryteria, dodać lub odjąć kryteria do już istniejących obiektów:

 dodawanie nowych kryteriów
 lub ich odejmowanie

Jeśli stworzymy listę jako nowa  wszystkie obiekty znajdujące się na niej zostaną skasowane. Na końcu możemy zapisać naszą listę obserwacyjną klikając na symbol dyskietki: Taka baza nie może być eksportowana, np.: na komputer. Znajduje się ona wyłącznie w pamięci Palma. Ma ważną zaletę - możemy ją w dowolnej chwili modyfikować, nawet podczas obserwacji. Niestety, w wersji darmowej możemy zapamiętać w ten sposób 5 obiektów, a w pełnej zaś aż 500. Jeśli to jest dla nas za mało, albo nie chcemy przypadkiem czegoś wykasować z naszej listy, musimy użyć innego narzędzia to tworzenia baz obserwacyjnych, o którym napiszę w dalszej części.

Ekran narzędzia NightTripper na Palma (z lewej strony) i Pocket PC (z prawej):

• nazwy obiektów (Name)
• jasności (Magn.)
• rozmiaru (Size)
• czasu przejścia przez południk (Transit)
• osi RA oraz Alt
• konstelacji (Const.)

• "Add" można dodać dowolny obiekt z narzędzia "Finder assistant" wybierając pojedynczy obiekt z katalogu
• "Del" gdzie można usunąć pojedynczą pozycję z listy

Należy użyć przycisku filtra  aby wejść w kryteria:

 usuwamy wszystkie kryteria.

Kryteria dzielą się na dwie części: opcje widoczności oraz opcje samego obiektu:

Vision Criteria (kryteria widoczności):

• Visibillity. Filtruje o jakim stopniu trudności mają być pokazane obiekty: bardzo łatwe do obserwacji (Very Easy), łatwe (Easy), trudne (Difficult), bardzo trudne (Very Difficult). Program oblicza widoczność biorąc pod uwagę np.: wysokość nad horyzontem, wpisane zaświetlenie, średnicę teleskopu, wpływ Księżyca, rozmiar obiektu, jasność obiektu, czas po zachodzie/przed wschodem Słońca, wiek obserwatora (średnicę źrenicy oka) itp.
• Best eyepiece. Program podaje z jakim okularem przez Twój teleskop jest najlepiej widoczny dany obiekt (Preferences 2/6).
• Magniutudo. Domyślnie program dobiera maksymalny zasięg mag obiektów do możliwości naszego teleskopu. Jest brane także pod uwagę miejsce zamieszkania. Oczywiście można zmienić zasięg pokazywanych obiektów do np.: możliwości oka (Eyes limit), teleskopu (Scope Limit) lub po prostu do danego zasięgu 4, 6… 14 mag.

• Katalog. Można tutaj wybrać dany katalog z obiektami. Katalogów jest około 50-ciu. W wersji Free - brak katalogów.
• Type. Filtruje ze względu na typ, np.: galaktyki, mgławice, gromady itp.
• Constellation. Ze względu na konstelacje.
• Sky Elevation. Filtruje na jakiej wysokości nad horyzontem mają być pokazane obiekty. Visible - od zera stopni nad horyzontem. Potem stopniowo 15, 20, 25… 50 stopni.

Time&Date Criteria - można ustawić inną datę i godzinę obserwacji.

Przykład:
Generujemy listę obiektów z katalogu Herschel 400. Wymagana do tego jest pełna wersja programu. Najpierw zmieniamy właściwości programu: Preferences 2/6 -> Other -> Max Selected zmieniamy na 500, czyli maksymalną wartość. Domyślnie jest to 150, a wszystkich obiektów w katalogu jest 400.

Wybieramy moduł  NightTripper , filtr , katalog ustawiamy na Herschel, reszta ma być - No Criteria. Oczywiście możemy dodawać różne warunki - zasięg magn., czy mają być łatwe lub trudne do dostrzeżenia itp. Klikamy ikonę w wyniku czego otrzymujemy listę 400 obiektów katalogu Herschela. Jeszcze tylko warto zapisać naszą listę
I gotowe!

Zapisywanie listy

Na końcu pracy należy zapisać utworzoną listę

W polu Name wpisujemy nazwę listy.

 wczytujemy listę z danej listy (usuwa tym samym aktualną listę - nieodwracalna utrata)
 zapis aktualnej listy
 usuwa listy

Jak widać są to bardzo delikatne narzędzia i trzeba bardzo ostrożnie się z nimi obchodzić. Jedno kliknięcie i można stracić pieczołowicie przygotowywane plany obserwacyjne.

Odczyt

Aby odczytać katalog musimy na pulpicie kliknąć ikonę . Po otwarciu ukazuje nam się okno:

Jeśli wybierzemy w prawym górnym rogu opcję "Lists" to pokażą się przygotowane listy obiektów z pamięci Palma, a jeśli wybierzemy "User Catalogs" wtedy wczytają się katalogi tylko do odczytu z karty pamięci SD. Ale o tym później. Aby wczytać listę wystarczy kliknąć

• Brand Name: 25 znaków
• Code: 4 znaki
• Eyepiece Name: 29 znaków
• Focal in mm: 6 znaków, cyfra
• Field Of View: 6 znaków, cyfra

Kopiujemy zawartość kolumny Lines be Copied in notepad i wklejamy do notatnika. Zapisujemy pod nazwą eyepiece_list.txt. Następnie otwieramy sesję w DOSie i kompilujemy plik:

Uruchamiamy tryb DOS: Start -> Programy -> Akcesoria -> Wiersz polecenia
W okienku trybu DOS wpisujemy polecenie: cd pulpit (lub desktop) i klikamy Enter

Przechodzimy w ten sposób do plików znajdujących się na Pulpicie. Aby wygenerować nowy plik z aktualną bazą danych wpisujemy polecenie EyepieceDB.exe. Zostaje utworzona nowa baza danych astromist_eyepiece.pdb. Należy ją skopiować do pamięci Palma lub na kartę SD (zależy od tego jak zainstalowaliśmy program). Dokładnie proces kompilowania jest omówiony w 6 części o kometach.

Zapisywanie obserwowanych obiektów

Podczas korzystania z mapy po prawej stronie znajduje się zielona ikona z notatnikiem . Otwiera ona okienko dialogowe do zapisywania obserwacji:

Astromist zapisuje informacje do pamięci wewnętrznej Palma, ale wielkość pliku nie może przekroczyć 32kB. W takiej sytuacji należy najpierw eksportować do pliku txt używając przycisku  a następnie wykasować elementy z listy. Przy eksportowaniu pojawia się takie okienko:

poprzedni rozdział | następny rozdział


Spis treści

1. Wstęp
2. Instalacja
3. Pierwsze uruchomienie i właściwości programu
4. Mapa nieba
5. Księżyc, planety, Układ Słoneczny
6. Komety, asteroidy, satelity, Flary Iridium, aktualizacja
7. Współpraca z teleskopem i aparatem fotograficznym
8. Planowanie, cyfrowe zapiski z obserwacji
9. Symulacja zaćmień i katalogi własne
10. Podsumowanie
11. Uzupełnienie (DSC)