Testy w tej sesji przeprowadzałem z udziałem i pomocą Jacka R. Start obserwacji o 22:30 26.08.05, przy chmurach wysokich ok. 5% i wilgotności 5/10, zasięg ok. 5,5mag, 20^oC. Testy zakończyły się ok. 02:00 27.08.05 sesją fotograficzną Quickcamem na Księżycu i Marsie w ognisku R4-F10 przy zerowym zachmurzeniu, wilgotności 8/10, zasięgu ok. 4,5mag i temperaturze nieco poniżej 9^oC. Obiektami testowymi zostały Hantelki, trio Andromedy i Mars, który po północy był już na całkiem przyzwoitej wysokości. Metodologia testów analogiczna jak w pierwszej rundzie, czyli jeden zmotoryzowany Soligorek i wachlowanie telepami i okularami z jednoczesnym robieniem notatek.

Test na M27

R4-F10 - 25x - jasna, rozmazana plamka bez wyraźnych granic o lekkim kształcie przewężonego jajka. 40x - jasna, wyraźna granica mgławicy. Jest znany kształt, ale żadnej struktury. 78x - ciemniej, kształt zaczyna się zacierać, ale jeszcze go widać, słabo. 11x - znów pojawił się wyraźnie kształt, ale żadnej struktury, brak tego specyficznego, słabiutkiego welonu okalającego mgławicę. 200x - katastrofa, ledwo odcina się od tła, bardzo ciemno, brak wyraźnych granic, ledwo widoczny kształt.

N6-F4 - 16x - bardzo jasna, mała plamka o ostrych granicach, bez szczegółów struktury, piękne duże pole. 24x - nieco większa i nadal bardzo jasna, ostry, wyraźny kształt, 48x - pojawia się słabiutki welonik struktury łączącej końce ogryzka ze sobą. Jasna i wyraźna, wyraźne granice, wyraźny kształt. 70x - zniknął welonik struktury łączącej, ale kształt i granice bardzo wyraźne, nieco ciemniej. 124x - znacznie ciemniej, welonik struktury niewidoczny, ale kształt i granice obiektu ciągle wyraźne. 248x - słaby cień o ledwo zarysowanym kształcie i nieostrej granicy, słabo.
 
Test na M31-32-110

R4-F10 - 25x - Andromeda jest jasna i otoczona ciemniejszym welonem, ładnie kontrastująca na tle nieba, widoczna kulka M32. M110 niewidoczna. M31 i M32 w jednym polu - generalnie, jak najbardziej OK. 40x - minimalnie ciemniej, reszta bez zmian, z tym, że pojawiła się M110 jako słabo kontrastująca, bardzo ciemna, podłużna plamka. 78x - M32 jest widoczna jako ciemna kulka o niewyraźnych granicach. M31 znacznie ciemniejsza, obcięło jej część welonu - żadnych szczegółów, M110 wyłączyło zupełnie. Większych powiększeń nie testowałem - uznałem, że to bez sensu przy tych obiektach.

N6-F4 - 16x - Andromeda bardzo jasna, z dużym, pięknym, ciemniejszym welonem wokół jądra, w jednym polu ze słabo widoczna M110 i M32 jako minimalnie rozmazaną gwiazdką. Jeżeli nie wiesz na co patrzysz, nie do odróżnienia. 24x - M31 jasna i piękna, wyraźny, ciemniejszy welon otaczający jądro galaktyki, w tym samym polu ciemna, ale wyraźna i z ostrymi granicami M110 oraz M32 jako malutka jasna kulka mgiełki o wyraźnych granicach. 48x - generalnie tak samo jak bez Ultimy. Nieco ciemniej i mniejsze pole (mieści się w jednym albo M31 i M32, albo M31 i M110) ale Andromeda nadal ma piękny, wyraźny welon, a M110 wyraźne granice i widoczny kształt, M32 jako jasna, niewielka kulka o kontrastujących granicach. 70x - już dosyć ciemno, ale Andromeda dalej otoczona pięknym, wyraźnym welonem. M110 jako słaba plamka o nieco mniej wyraźnych granicach niż przy mniejszym powiększeniu. M32 jako jasna kula nieco ciemniejsza na brzegach, ale wyraźnie odgraniczona od tła. Większych powiększeń nie testowałem - wiadomo w sumie dlaczego.

MARS (bez filtrów)

N6-F4 - 70x - wyraźna faza planetki... i to w sumie tyle. 124x - wyraźna faza, na pomarańczowej powierzchni, na granicy percepcji, widoczna ciemniejsza, kolista struktura. 248x - wyraźna faza i widoczna dosyć słabo ciemniejsza, kolista struktura na powierzchni, Mars przy takim powiększeniu to już kawał sporego placka, barwa planety jasnoczerwona. Na wszystkich powiększeniach wyraźna aberracja atmosferyczna i potężna flara przeszkadzająca w obserwacjach.

R4-F10 - 25x - widoczna faza planety, nieco mniejsza flara. Widoczna aberracja atmosferyczna, fioletu nie widać*, barwa jasnoczerwona. 78x - widoczna faza planety, pojawia się ciemniejsza kulista struktura na tarczy planety, nie widać aberracji chromatycznej*, ale atmosferyczna nie odpuszcza, flara sporo mniejsza, barwa ciemnoczerwona - dużo lepiej niż w N6. 111x - wyraźna faza planety i w/w ciemna kolista struktura na tarczy. Znacznie mniejsza flara. Analogicznie jak przy mniejszym powiększeniu widać aberrację atmosferyczną i niewielka flarę. Fiolet niewidoczny*. 200x - flara prawie całkiem zgaszona, planeta już całkiem spora, widać fazę. Ciemna struktura widoczna bardzo wyraźnie, zaczyna tez ona nabierać kształtu sporego X na powierzchni globu. Widoczna czapa polarna jako pojaśnienie przy krawędzi planety. Generalnie obraz kontrastowy i bardzo dobry (piękny Mars :), pierwszy raz zobaczyłem wizualnie czapę polarną Marsa). Można śmiało powiedzieć, że Synta wzięła rewanż za M13 z 24.08. Na koniec, zanim podłączyliśmy kamerkę, złapałem kilka eMek dla przyjemności w N6-F4 i oglądaliśmy Łysego refraktorkiem Synty. W 25x bardzo ostry obraz z widoczną obwódką aberracji chromatycznej. Bez filtru wypala oczki (ale i tak z mniejszą mocą niż N6). Najdłużej podglądaliśmy go przy 200x z założonym filtrem ciemnoszarym. W ramach eksperymentu powędrował do wyciągu Synty LV2,5mm, o dziwo, uzyskaliśmy dosyć ostry obraz (400x) ale już pływało wszystko bardzo potężnie. Fiolecik na Księżycu towarzyszył nam na wszystkich powiększeniach, niezależnie od tego czy na okular trafiał filtr ciemnoszary czy nie.

Poniżej foty Łysego (generalnie to stacki od 10 do 30 klatek pod IRISEM; wszystko Quickcamem w ognisku Synty) i fotka niespodzianka, jestem w szoku, co udało mi się wyciągnąć z Quickcama...